Ode aan mijn vader, de ondernemer

​Een stoer besluit, maar zeker niet altijd gemakkelijk. Het leerde mij vooral dat er toch echt een groot verschil is tussen medewerker zijn, een bedrijf leiden en je eigen bedrijf leiden. Die laatste verantwoordelijkheid stopt nooit.
 
Heel veel jaren later, vorig jaar om precies te zijn, werd mijn vader ziek. De man die leefde voor zijn bedrijf, moest even een stap terug doen. En het bedrijf moest het opeens doen zonder de man die altijd overal bij betrokken was. 
 
Voor mij kwamen in die periode de inzichten uit mijn boek ‘De Veranderformule’ ineens heel dichtbij. Mijn vader is een geweldige ondernemer met duidelijke doelen en kaders, maar vindt het soms nog best lastig om binnen die kaders ruimte te laten voor eigen invulling. Dat is iets wat ik in mijn werk vaak tegenkom; managers die niet durven los te laten omdat ze bang zijn dat het dan fout gaat en medewerkers die geen initiatief durven te tonen omdat ze denken dat er geen ruimte voor is. Je belandt zo met elkaar in een vicieuze cirkel.
 
Ik had mijn vader beloofd tijdelijk waar te nemen, maar ben geen expert op het gebied van energie en onderhoud. Dus wat kan je dan het beste doen? Het gekke is dat het ontberen van inhoudelijke kennis - in ieder geval tijdelijk - een voordeel is. Je legt dan meer verantwoordelijkheid in het team, want je hebt immers geen keus! Dus ik heb het team uitgelegd dat zij in de lead zijn, en dat meer verantwoordelijkheid ook betekent dat je verantwoording af moet leggen. We hebben een wekelijkse teammeeting gecreëerd, waarin iedereen vertelde wat hij gedaan had om de belangrijkste doelen van het bedrijf te realiseren, en aangaf wat hij de komende week wilde gaan doen en of hij daar hulp bij nodig had. Het belangrijkste dat je als leidinggevende dan nog moet doen is doorvragen en hulp bieden waar nodig. Team blij, ik blij.
 
Met mijn vader ging het na een paar maanden gelukkig weer een stuk beter. Het team had zichzelf inmiddels de nieuwe manier van werken eigen gemaakt en was dus even bang dat met de terugkeer van mijn vader alles weer terug zou gaan naar vroeger. Dit bleek echter niet het geval. Nu, heel veel maanden later, heeft het team nog steeds de wekelijkse teammeeting en heeft deze zelfs doorontwikkeld. Waarom ik denk dat deze organisatieverbetering blijvend is gebleken?

1.      De doelen waren scherp genoeg en de kaders waren bekend. De keuzevrijheid die je daarna kunt laten aan medewerkers voor hun eigen invulling, creëert eigenaarschap.

2.      Alles begint en eindigt met persoonlijk leiderschap, zowel in woord als gedrag. Door een van de medewerkers die de lead pakte in de teammeeting, maar ook door mijn vader die bij terugkomst niet gelijk dingen terugdraaide.

3.      Door in de wekelijkse meeting prestaties en gedrag op basis van feitelijkheden te bespreken, had iedereen inzicht en overzicht op team- en individueel niveau. Dit laatste maakte het ook makkelijker om successen te delen en vieren.
 
Belangrijkste lessen, waar andere ondernemers ook van kunnen profiteren:

1.      Door te focussen op loslaten, creëer je ruimte voor groei. Als iedereen in zijn energie zit en je deze krachten bundelt, kan je veel meer bereiken.

2.      Je kunt altijd verbeteren. Niet alleen voor je klanten of je medewerkers, maar juist ook voor jezelf. Meer tijd en ruimte biedt kansen voor nieuwe dingen. 

Over de auteur

Jorien Weerdenburg is een ervaren consultant op het gebied van organisatieverbetering, werkzaam als senior manager bij IG&H Consulting & Interim. Ze werkt met leiders en teams in verschillende sectoren rond de thema’s leiderschap, gedragsverandering en resultaatverbetering. Ze is de auteur van het boek  ‘De Veranderformule’.