De (ondernemers)filosofie van Kees Zegers: ‘Ik denk dat succes aan je kont kleeft'

Fotografie: Gerard Henninger

'Over nu.nl gaan we het niet hebben. Ik ben er eigenlijk wel een beetje klaar mee. Het is zo lang geleden en ik heb er alles wel over gezegd inmiddels. Toen het er laatst in een interview voor een managementblad voor de zoveelste keer over ging, heb ik besloten om er niet meer over te praten.’ We vinden Kees Zegers in zijn landelijk gelegen villa op een zitbank waar met gemak tien personen kunnen plaatsnemen. Hoewel hij meteen duidelijk maakt dat vragen over nu.nl onbeantwoord zullen blijven, is het moeilijk om dit authentieke onderkomen, dat momenteel te koop staat, niet te associëren met het succes dat hij met de site verwierf. Dat hij de landelijke villa in het mooie Baambrugge te koop heeft gezet omdat hij met zijn jacht een wereldreis gaat maken, maakt dat plaatje compleet. Toch klopt het plaatje wat verschillende media van Kees schetsen – en wat hij wil ontkrachten door niet langer over nu.nl te praten – niet. Dat hij het bedrijf voor twintig miljoen gulden verkocht, weet iedereen, ‘maar ik ben niet in één klap miljonair geworden zoals wordt beweerd. Bovendien is nu.nl lang niet het enige bedrijf dat op mijn naam staat.’

Kees heeft vanaf zijn achttiende hard aan de weg getimmerd en talloze bedrijven opgezet. ‘Op mijn achttiende – ik zat toen gewoon op het hbo – begon ik samen met een studievriend een reclamebureautje om wat bij te verdienen. Dat liep goed. Na een half jaar konden we onze studiefinanciering opzeggen omdat we teveel verdienden.’ Niet lang daarna besloot Kees bij een reclamebureau te gaan werken. De toen nog ambitieuze Kees werkte naar eigen zeggen zestien uur per dag en vond het fantastisch omcampagnes te verzinnen. Als zoon uit een ondernemersfamilie was hard werken hem niet vreemd: ‘het was heel normaal dat je je handen uit de mouwen stak.

Het leuke is dat als je hard werkt in de reclamewereld en je een beetje talent hebt, je veel werk gaat maken en mooie prijzen wint. ‘Ik was 24 jaar toen ik een commercial maakte voor Fruitella. Voordat ik het wist zat ik in het vliegtuig naar Los Angeles en was ik verantwoordelijk voor een commercial van een miljoen gulden’, zegt Kees met hoorbare verbazing. ‘Ik vond het heel normaal toen. Natuurlijk, als ik erop terugkijk is de gedachte dat je als 24-jarige weet waar je mee bezig bent volslagen idioot, maar toen dacht ik dat ik dat allemaal wel kon.’ Vanaf het eerste moment dat Kees werkte, ging het goed. Hij won creatieve prijzen, waaronder een Zilveren Leeuw in Cannes en begon zijn eigen reclamebureau. ‘Ik weet niet hoe we het deden, maar het liep gelijk als een tierelier. We hadden klanten waarvan ik - als ik morgen opnieuw een reclamebureau zou beginnen - geen idee zou hebben hoe ik eraan moest komen. Soms is succes een kwestie van bord voor je kop en denken: ‘dat doen we wel even.’

Succes

Na vijftien bedrijven, een villa, zeiljacht en rijk sociaal leven moet er meer te zeggen zijn over het begrip succes. Is succes behalen een kwestie van pure toeval of is er een andere reden waarom de ene ondernemer keihard werkt zonder enige winst te behalen en de ander met weinig moeite de omzetcijfers ziet groeien? ‘Ik denk dat succes aan je kont kleeft’, antwoordt Kees zonder na te hoeven denken. ‘Er zijn inderdaad zat mensen die zich te barsten werken en bij wie het nog steeds niet lijkt te lukken. De reden daarvoor is simpel: ze doen dingen die niet voor hen bestemd zijn of werken met mensen met wie zij niet goed genoeg resoneren. Want resonantie, dat is het waar het uiteindelijk allemaal om gaat.’ Kees zet zijn espresso neer en doet op zachte toon de beginselen van zijn ondernemersfilosofie uit de doeken.

‘Als je kijkt naar alle innovaties die ooit gedaan zijn, dan kun je die opsplitsen in twee groepen: innovaties die beperkingen van de dimensie tijd opheffen. En innovaties die de beperkingen van de dimensie ruimte opheffen. Tot de eerste groep behoort een uitvinding als ‘de lamp’, die ervoor zorgt dat wij licht kunnen maken als het donker wordt. Op die manier kunnen wij als het ware de dag langer laten duren. Een mooi voorbeeld uit de tweede groep is de uitvinding van de automobiel. We zijn daardoor in staat sneller van a naar b te reizen. We verkleinen de afstanden en heffen daarmee een beperking van de dimensie ruimte op. Door met innovaties de beperkingen van tijd en ruimte zoveel mogelijk op te heffen ontstaat een situatie waarbij die dimensies steeds minder invloed uitoefenen op ons dagelijkse leven. En daar waar tijd en ruimte minder van invloed zijn, neemt de onderlinge verbondenheid evenredig toe. Dat is precies waar de mens collectief naar streeft: de opheffing van het gevoel van afgescheidenheid. We willen één zijn. Met elkaar en met alles om ons heen. Ieder mens streeft hier, bewust of onbewust naar.

Dat streven naar eenheid is precies de reden waarom internet zo’n enorm succesvolle innovatie is. Het internet heft niet alleen beperkingen op van de dimensie tijd, maar ook die van de dimensie ruimte. We kunnen sneller informatie vinden, sneller contacten leggen en sneller zaken met elkaar uitwisselen. En dat kunnen we in beginsel doen vanaf elke plek in de wereld. De dimensie ruimte speelt dus nauwelijks meer een rol. Het internet is typisch een voorbeeld van een innovatie die kenmerkend is voor het verlangen van de mens om onderling verbonden te zijn.

Innovaties

De volgende stap in de ontwikkeling van het internet is dat we van een twee- naar een driedimensionale werkelijkheid gaan. We zullen dus virtuele werelden gaan creëren waarin je met een digitale versie van jezelf, een avatar, een bestaan kunt opbouwen. Second Life was een voorloper van zo’n virtual reality. Maar de virtuele werkelijkheid waar ik het over heb zal niet meer te onderscheiden zijn van de fysieke werkelijkheid. Het zal zo realistisch zijn dat je na een paar minuten eigenlijk vergeet dat je je in een virtuele omgeving bevindt.’ Voor Kees is dat een spannende ontwikkeling omdat hij gelooft dat we hierdoor gaan wennen aan het bestaan van parallelle werkelijkheden. Zo gelooft Kees in het bestaan van een nonfysieke werkelijkheid waar afgescheidenheid niet bestaat en alles met elkaar verbonden is.

Alle innovaties die wij doen brengen ons een stapje dichter bij deze parrallelle werkelijkheid: ‘wat wij in feite proberen hier op aarde, is die nonfysieke werkelijkheid zo goed mogelijk na te bootsen. Wij staan letterlijk energetisch onder invloed van die andere wereld.’ Dat impliceert dat als je precies weet hoe de niet-fysieke wereld eruit ziet, je ook weet welke uitvindingen groot succes kunnen hebben. Met andere woorden: een lijntje met die mysterieuze wereld waar Kees het over heeft is als een glazen bol voor ondernemers op zoek naar het ultieme nieuwe product.

Bestaat zo’n lijntje? ‘Ja, ik geloof dat als je een ‘lijntje’ hebt met die non-fysieke werkelijkheid, je vrij nauwkeurig kunt voorspellen waar het met onze aarde heen gaat. Veel succesvolle uitvinders en innovators claimen dat zij hun vinding ‘uit het niets’ haalden. Het was vaak een moment van ingeving. Vaak niet goed te verklaren. Het idee was er opeens. Dan is er volgens mij bewust of onbewust sprake van zo’n lijntje.’ Als voorbeeld noemt Kees Steve Jobs die met de iPhone het fysieke toetsenbord verruilde voor software, waardoor je opeens in staat bent allerlei applicaties vanaf je mobiele device aan te sturen. ‘Door die innovatie kunnen we opeens allerlei dingen doen die voorheen onvoorstelbaar waren. Hij heeft de mobiele telefoon als ware gevirtualiseerd en daarmee de afgescheidenheid in onze werkelijkheid verkleind.’ Zelf draagt Kees maar wat graag zijn steentje bij aan de virtualisatie van de wereld. Dat begon met nu.nl, waarmee hij het fysieke nieuws (lees: papieren nieuwsbronnen) naar een non-fysieke onlinewereld bracht. ‘De dag dat de laatste krant wordt gedrukt is voor mij een champagnemoment’, maakt Kees duidelijk. ‘Papieren media hadden allang alleen digitaal moeten bestaan.’

Waarom mensen aan elastieken hangen...

Steve Jobs en Kees dematerialiseren ieder op hun eigen wijze met nieuwe producten de fysieke wereld waar materie ons beperkt. Het verschil is dat Steve Jobs wereldwijde roem kent waaraan het Kees ontbreekt. Droomt Kees stiekem van de status van de wijlen Apple-topman? Geenszins. Hij is naar eigen zeggen realistisch genoeg om te weten dat hij het nooit zover zal schoppen. De reden daarvoor noemt hij simpel: ‘Steve Jobs was een genie, ik een commerciële hond. Daarnaast ben ik ook nog eens behoorlijk conservatief, ik houd niet van risico’s nemen, dat vind ik doodeng. Niet alleen op zakelijk gebied hoor’, lacht Kees met enige zelfspot. ‘Ik plan op dit moment een wereldreis met de boot. Een beetje avonturier stapt in en ziet wel wat hij tegenkomt, ik ben al maandenlang bezig om alles tot in de puntjes voor te bereiden en de risico’s onderweg zoveel mogelijk te beperken.’

Het beeld van een lafaard dat Kees in een paar tellen van zichzelf schetst, valt niet echt te rijmen met wat hij is: een internetondernemer die vijftien bedrijven van de grond af aan opbouwde en succesvol wist te maken. Vijf van de bedrijven werden zelfs marktleider. Om dat te bereiken moet er toch wel enig risico genomen zijn? ‘Op een paar uitzonderingen na is het zo dat ik nergens aan begin waarvan ik niet vrij zeker weet dat het lukt. Met andere woorden: Als ik het risico loop dat iets fout gaat, doe ik het bij voorkeur niet. Dat is natuurlijk heel laf, maar zo ben ik.’

Beetje gestoord

Over bungeejumpen hoeven we bij Kees niet te beginnen. Voor zonder touwen een bergtop beklimmen voelt hij weinig en van marathonlopers begrijpt hij helemaal niets. Kees is praktisch. Resultaat bereikt hij door de weg van de minste weerstand te kiezen. En die weg leidt nu eenmaal niet naar de absolute top. Om daar te komen moet je namelijk meer doen dan normaal gesproken gerechtvaardigd zou zijn, denkt Kees. ‘Topondernemers, topsporters, toppolitici, iedereen die in de echte top zit is een beetje gestoord. Anders bereik je die top niet. Je moet er zoveel voor aan de kant zetten. Zo vaak grenzen verleggen. Dingen en mensen offeren voor dat doel. Dat doe je alleen als je ergens een blinde vlek hebt. Toen ik dat besefte, ben ik een andere weg ingeslagen.’

Dat hij elke hobbel die hij tegenkomt ontwijkt en liever geen competitie aangaat, betekent niet dat Kees geen ambitie kent. Integendeel, vroeger was Kees zelfs zó ambitieus dat hij dikwijls de focus miste. ‘Wel is het zo dat ik vroeger al voor het makkelijkste pad koos’, blikt Kees terug. ‘Veel mensen zien een eigen bedrijf beginnen als iets heel zwaars en ingewikkeld, maar voor mij was het simpelweg het makkelijkste om te doen. Ik had natuurlijk het voorbeeld van mijn ouders en had bovendien al snel door dat voor een baas werken zeker niet gemakkelijk is – bij het eerste bedrijf waar ik stage liep werd ik er al binnen drie weken uitgeknikkerd.’

Tegenwoordig noemt Kees zich weinig ambitieus. In vergelijking met vroegere tijden heeft hij de laatste jaren inderdaad weinig uitgespookt. Hij geeft hier en daar een lezing en is zijlings betrokken bij enkele van zijn bedrijven, maar onderhoudt vooral een druk sociaal leven en dobbert zo’n zes maanden per jaar voor de kust van Ibiza. Volgens Kees is dat een logisch verloop van zijn leven. Hoewel hard werken hem met de paplepel is ingegoten, gelooft hij er namelijk ook sterk in dat elk mens een pad te bewandelen heeft in zijn leven en het de bedoeling is dat wij allemaal hobbels, valkuilen en hindernissen tegenkomen waar we dingen van kunnen leren.

De zakenwereld waarin hij als internetondernemer jarenlang actief was, en in mindere mate nog steeds, is voor Kees de ultieme arena om dingen te leren: ‘het appelleert aan belangrijke verleidingen waar je als mens mee om moet leren gaan. Aan status, roem, aan succes, geld verdienen, ego, macht, dat soort dingen. Ik had ook wat obstakels te overwinnen: conflicten aangaan bijvoorbeeld en focus houden. Ik ben van nature behoorlijk conflictvermijdend en het duurde even voordat ik wist dat het soms bevrijdend kan zijn om het conflict wel aan te gaan. Wat focus betreft, ook dat heb ik moeten leren. Je energie op de juiste manier doceren, dat ging niet vanzelf. Maar ik kwam op een punt waarop ik voor mijn gevoel niet veel meer te halen had in de zakenwereld. Dat was een jaar of tien geleden, ik vond het wel mooi geweest en trok mij terug.’

Bootjesman

Het was niet alleen het voltooien van zijn lesprogramma dat Kees deed besluiten zijn biezen te pakken en zich uit de zakenleven terug te trekken. De kick die ondernemen hem altijd had gegeven begon aan kracht te verliezen en andere zaken begonnen zijn aandacht te trekken. Hoewel kortetermijnwinst nooit een uitgesproken doel van Kees is geweest, speelde geld aan het begin van zijn loopbaan een belangrijkere rol. ‘Vroeger was het kicken om voor jezelf te kunnen zorgen’, bekent hij. ‘Dat lukte me al snel; ik heb nooit hoeven vechten voor mijn financiën. Daarom besloot ik al voor mijn 25ste dat mijn uitdaging in het leven iets anders was dan geld verdienen: ik moet scheppend bezig zijn, creatief zijn en dingen mooier maken. Dat is mijn levensdoel, ideeën uitwerken tot manifestaties. Vroeger deed ik dat door ondernemingen op te zetten, dat gaf die kick. Het moment waarop je idee daadwerkelijk iets is geworden... het is een soort toveren.’

De magie van het bouwen is voor Kees uitgedoofd, maar dat wil niet zeggen dat er minder ideeën door zijn hoofd spoken. Eenmaal afstand gedaan van het zakenleven stortte hij zich op een project dat hem in gedachten al lange tijd bezighield: de perfecte boot. ‘Ik ben een bootjesman’, verklaart de man die al tien jaar lang zes maanden per jaar op een jacht zit ten overvloede. ‘Ik lees botenboekjes en kijk op websites naar boten die te koop staan, maar ik ben nog nooit een boot tegengekomen waarvan ik dacht: ‘zo moet-ie zijn’. Mensen begrijpen dat niet. Ze zeggen dat ik óf niet goed zoek, óf niet weet wat ik wil. Op zo’n moment pak ik papier en potlood en ga ik zelf tekenen. Ik heb een ontwerp gemaakt aan de hand van een lijst van eisen waaraan mijn droomboot moet voldoen. Dat laat ik vervolgens door een architect uittekenen en in 3d modelleren. Een echte boot laten bouwen hoeft voor mij niet zo nodig. Het gaat mij met name om het creatieve proces. Het bedenken van zo’n boot. Vroeger was dat anders, dan wilde ik weten of dat wat ik bedacht had ook echt gemanifesteerd kon worden. Het was altijd spannend of het allemaal wel zou lukken. Inmiddels weet ik van te voren wel zo ongeveer wat er van terecht komt als ik weer eens een nieuw idee heb. De behoefte om het dan echt te manifesteren neemt dan af. De lol is er dan al af he?’