In gesprek met Rick Goud, oprichter en CIO van miljoenenbedrijf Zivver

In zes jaar tijd schaalde het bedrijf naar 135 medewerkers op. Bij de meest recente kwartaalcijfers kwam naar voren dat meer dan 98 procent van de circa 4.000 huidige klanten hun contract vernieuwt.

Zivver heeft de wind in de rug. Redenen voor het succes zijn vergelijkbaar met de explosieve opkomst van Tesla. En hoewel auto’s ogenschijnlijk weinig weg hebben van oplossingen voor het beveiligen van digitale communicatie, staan de ontwerpkeuzes van Zivver en Tesla wel degelijk op één lijn.

“De eerste Tesla Model S had een grill”, vertelt Rick. “Een auto van de toekomst met de eigenschappen van nu. Slaat nergens op, zou je zeggen. Waarschijnlijk liep niemand bij Tesla warm voor zo’n design. Maar wat ze bij Tesla wél doorhadden, is het feit dat een design niet uitzonderlijk mooi, gaaf of futuristisch hoeft te zijn. Belangrijker is een auto van de toekomst die lijkt op de auto van nu. Het model moet in een begrijpelijke context geplaatst kunnen worden. Alleen zo waarborg je gebruiksvriendelijkheid.”

“Bij Zivver’’, vervolgt Rick, ‘’doen we hetzelfde. De buitenkant voelt niet anders dan gewend, maar onder de motorkap werkt alles anders.’’

Ricks beschrijving doelt onder andere op Zivvers totaaloplossing voor veilige mailcommunicatie. De tool integreert naadloos met de meest populaire e-mailsoftware. Toeters en bellen worden beperkt tot de achtergrond. Het resultaat belichten we maar al te graag.

Kom je voor de klus van goudtransport te staan, dan bel je een waardetransporteur en verplaats je de goudblokken van bank A naar B. Vervangen we goud met e-mailing of videocommunicatie en banken met mailverzenders en -ontvangers, dan bellen we Zivver.

Het verschil is dat Zivver geen gespecialiseerde busjes of chauffeurs nodig heeft. Zivver ontwikkelt een oplossing die reeds gebruikte bedrijfswagens in een handomdraai pantsert. Communicatie wordt zowel aan de kant van ontvangers als verzenders beveiligd. Gebruikers handelen minimaal.

De oplossing valt in de smaak. 40 procent van gemeenten en ziekenhuizen is overstag. Rick wist het gouden ei van de cybersecurity te vinden en te leveren. Wij vragen hem naar alles wat daaraan voorafging en vandaag de dag bij komt kijken.

Hoe zag het leven vóór Zivver eruit?

“Vanaf m’n vierde levensjaar riep ik dat ik dokter wilde worden. Toen brak de studiekeuze aan. Ik kwam voor een centrale loting te staan, werd uitgeloot en koos voor het alternatief. ‘Medische informatiekunde’, in de Faculteit der Geneeskunde van de UvA en het AMC. Het was geweldig. Ik kreeg direct een beeld van de kracht die IT aan een sector als de gezondheidszorg kan toevoegen. Het zoeken van een verbinding tussen de gedachtegang van artsen, bestuurders, ICT’ers én patiënten daagt me nog altijd uit.”

“Na mijn studie deed ik promotieonderzoek naar een manier om talloze zorgrichtlijnen te vertalen naar een taal die computers kunnen begrijpen. Vandaaruit kan je efficiënt redeneren en artsen, patiënten of verpleegkundigen adviseren over diagnoses en behandeling. Leuk maar langzaam. Publiceren was het doel, innovatie liet te wensen over. Soms keek je tegen de 35e versie van een artikel aan. Misschien komt dat jullie bekend voor.”

35 versies? Wij stoppen bij de derde.

“Ach man”, lacht Rick. “Ik denk: jongens, of ik het nu in 4000 of 2000 woorden doe, het gaat om dezelfde boodschap. Dus schakelde ik. Gupta (organisatie, red.) bleek de volgende stap. Daar werkte ik zo’n zes jaar lang als strategieconsultant. Onderwerpen als fusies van ziekenhuizen, inkoopbeleid bij verzekeraars, efficiëntie in ouderenzorg en strategie kwamen aan bod.”

“Op een gegeven moment kreeg ik van bijna alle Nederlandse ziekenhuizen patentiëndata om de zorgkosten te voorspellen. Mijn rol was het nagaan van groei om te forecasten of minister Schippers’ (gezondheidszorg) hoofdlijnakkoorden realistisch waren.’’

‘’Ik vermoei jullie niet te veel met uitkomsten. De kern is het feit dat de data van ziekenhuizen onbeveiligd bij mij binnenkwam. Negen van de tien keer nam ik gegevens via een zipje (archiefbestand) of WeTransfer aan. Het gebruik van wachtwoorden was zeldzaam. Ik schrok. Vroeg ik naar redenen, dan volgde een vraag. Hoe moeten we anders communiceren?”

We dachten te weten dat een sector als de gezondheidszorg zich altijd bovengemiddeld bewust is geweest van privacygevoeligheid.

“Ik heb toentertijd geen vergelijkbare ervaring in het bedrijfsleven gehad, dus dat kan ik niet bevestigen. Het was in elk geval een andere tijd. In 2003 maakte ik een elektronisch patiëntendossier. De software brandde ik op een cd’tje. Dit cd’tje ging naar 40 ziekenhuizen, met de vraag of de software voortaan gebruikt kon worden. Een dag later was alles geïnstalleerd. Drastisch anders dan het aantal hoepels waar je vijftien jaar later door moet springen om een programma te implementeren. Vroeger werden er nauwelijks vragen gesteld. Vandaag de dag wél. De verandering is - met name in de afgelopen vijf jaar - heel hard gegaan.’’

“In mijn tijd als strategieconsultant zag ik de AVG/GDPR aankomen. Er moest een slimme, gebruiksvriendelijke oplossing zijn om veilig informatie uit te wisselen, zonder te veel in te leveren op het gemak van communicatie. Maar niemand kwam met een oplossing. Het begon te irriteren. Dus deed ik het zelf. De aankomende wetgeving was een burning platform en Zivver kwam tot stand."

Hoe kijk je daar nu - zes jaar later - op terug?

“Het is prachtig om te zien hoe groot we zijn geworden. De klant is tevreden, referenties zijn positief en gebruik neemt toe. Enerzijds ben je enorm trots. Anderzijds blijven we bezig met nieuwe kansen en ideeën. E-mail maakte ons groot. Nu kijken we naar manieren om andere communicatie-uitdagingen met soortgelijke proposities op te lossen.”

“Wát we bereikt hebben is tof. Toch hopen we slechts aan het begin te staan van daar waar we naartoe gaan.”

Jullie bedienen meer dan 40 procent van Nederlandse gemeenten en ziekenhuizen. Valt het mkb ook onder de klantengroep?

“Absoluut. Van de 4.000 Nederlandse klanten bestaat 70 procent uit bedrijven met 25 of minder medewerkers. Veel van die bedrijven zagen eerst hoe goed we het onder gemeenten en ziekenhuizen doen. Dat kan een motivatie zijn, maar is allesbehalve de enige reden voor de introductie bij een nieuwe klant.”

“Vraag naar veilige communicatie komt voort uit vier hoofddoelstellingen. Eén is het voldoen aan wet- en regelgeving. Dat haakt tegelijkertijd in op nummer twee: het voorkomen van datalekken. Hoewel wetgeving bestaat om het laatste doel te behartigen, is wetgeving alleen soms niet genoeg.”

“Punt drie draait om kostenbesparing. Sommige instellingen besteden geweldige bedragen aan briefpapier en postzegels. Kan je briefpapier en postzegels wegwerken met digitale communicatie die even veilig is, dan ben je veel goedkoper, sneller en gebruiksvriendelijker uit. Win-win-win.’’

“Tot slot speelt ook de versterking van een brand een rol. Je wilt moderniteit uitstralen. Tevens de reden dat we binnenkort een oplossing voor digitaal ondertekenen lanceren. Moderne brands met moderne mogelijkheden scoren hoger op vlak van klanttevredenheid.”

Artikel vervolgt onder de afbeelding. Te zien: Wouter Klinkhamer, CEO van Zivver.

Jullie mailoplossing integreert met Gmail en Outlook. Daarmee bouwen jullie verder op de bekendheid die dergelijke tools genieten. Is dit een kernonderdeel van Zivvers mailsucces?

“Zeker. Gebruiksgemak is een streven. Toch kunnen we nooit zo makkelijk als ‘gewone’ e-mail zijn. Heeft een ontvanger geen manier om veilig te communiceren, dan zullen we altijd moeten bevragen of de ontvanger zichzelf wilt beveiligen. Veiligheid vereist handelingen. De grote vraag is hoeveel handelingen je precies uit zou moeten voeren."

“De truc is het maken van een optimale afweging tussen investering in verandering en effectiviteit van het resultaat. Die as trekken we zoveel mogelijk naar beneden. De drempel tot verandering moet zó laag liggen, dat er geen argumenten meer zijn om onveilig te werk te gaan.’’

Inhoudelijke kennis had je vanaf dag één. De verantwoordelijkheid van een bedrijfsleider moet nieuw geweest zijn. Hoe ging dat?

“In 2015 was alles nieuw. Ik heb altijd in teams van twee of drie man gewerkt. Onvergelijkbaar met het aantal personen waar we nu mee draaien. Collega’s hadden bovendien minimaal twee universitaire studies, waren gepromoveerd en werkten zelfstandig genoeg om nauwelijks sturing te vragen. Het leiden van mensen met diverse achtergronden en ambities is een ander verhaal.”

“Hoe moeilijk kon het zijn? Behoorlijk moeilijk. Ik realiseerde me redelijk snel dat ondernemerschap stukken ingewikkelder was dan ik had gedacht. Als bedrijfsleider heb je minstens tien competenties nodig om de onderneming als geheel succesvol te maken. Dat varieert van begrip rondom IT en strategische proposities tot het aannemen en motiveren van mensen. Ik geloof in mezelf, maar begrijp evengoed dat ik niet alles kan. Vandaar vroeg ik een oud-collega om hulp. Wouter Klinkhamer nam mijn rol als CEO over. We vullen elkaar perfect aan en zijn beiden van mening dat een succesvolle organisatie niet door één persoon kan worden gebouwd. Sindsdien werk ik als CIO, een positie die veel beter bij mijn talenten past."

“Ik praat regelmatig met start-ups die dit begrip missen. Soms speelt er een enorm gaaf idee. Maar spreek je met de mensen, dan blijkt gauw dat er niemand met voldoende technische kennis is om op te schalen. Dus stranden veel bedrijven bij een goede proof of concept. Komt groei centraal te staan, dan belemmert het gebrek de toekomst. Andersom is evengoed mogelijk. Techneuten met geweldige proposities en onvoldoende competenties om de boodschap aan de man te brengen.”

“Ik meen dat dergelijke gebreken in Nederland onnodig vaak spelen. Veel ondernemers zouden veel succesvoller zijn als ze hun eigen grenzen onderkennen en inzien dat ze niet in alles hoeven uit te blinken. De overheersende mentaliteit draait om onafhankelijkheid, bootstrappen en het zelf doen. Vraag je hulp en stel je je afhankelijk op, dan moet je immers aandelen en zeggenschap weggeven. Dat lijkt een probleem, maar dat is het niet. Juist met hulp kom je verder. Een team van twee of meer kan de wereld aan."