Column: de crisis geeft en neemt

Het hotel sloot. En met hen - talloze anderen. Ik ben directeur en founder van The Image Factory, een Rotterdams communicatiebureau. Voor ons zag het er na thuiskomst in eerste instantie nog redelijk hoopvol uit. Uiteraard hebben wij meteen met ons gehele team ingezet op meer online zichtbaarheid voor onze B2C-klanten. Een verschuiving die al geruime tijd zichtbaar is, en waar wij - in mijn ogen - heel snel voor onze merken op hebben geanticipeerd. Ongeacht die inzet kwam de klap hard. Beurzen en evenementen stopten, budgetten bevroren. Even slikken.

Wat doe je dan? Kijken naar mogelijkheden. Inspringen op de kansen die de huidige situatie biedt. Hoe? Communiceren: de boodschap overbrengen en doelgroepen informeren. Dat is waar we onder andere in samenwerking met de Erasmus Universiteit Rotterdam op richten. Via een nieuw programma als ‘Vraag het de expert’ proberen we misinformatie van informatie te scheiden en werkelijke experts aan het woord te laten. Een andere creatieve insteek nam vorm aan voor klant Harley-Davidson. Ook zij komen voor gigantische uitdagingen te staan; motoren moesten vanuit Amerika naar Nederland zien te komen omdat dezelfde reis tegen de zomer aan waarschijnlijk niet meer mogelijk zou zijn. Dus lieten we geïnteresseerden een Harley-Davidson boeken om in één dag een stad te verkennen. Ook verzorgden we een deel van Exact Live door de juiste influencers in te zetten en zoveel mogelijk bezoekers te genereren. Super leuk. Maar hoe graag je het ook wilt en hoe creatief je ook doorzet; niets is appeltje eitje.

Ik heb menigmaal door ons lege kantoor gelopen en met verbijstering naar alle lege bureaus gekeken. Wie had dit nou ooit verwacht? In het begin voelde ik spanning en onzekerheid. Maar met verloop van tijd realiseer ik me dat de verandering veel meer dan een bedrijfsklap oplevert.

Ik ben nooit de moeder geweest die altijd thuis is. Slaagde ik erin om tijd te creëren om m’n dochter van school te halen, dan zag ik dat als een luxe. De moeders op het schoolplein kende de lieve oppas beter dan mij. Ik heb puur genoten van de momenten waarop we dan eindelijk samen thuis konden zitten. Zij op de schoollaptop, ik aan het werk, samen lunchen, een muziekje uitzoeken om even te relaxen of een lange wandeling maken met de hond.

Vanzelfsprekendheid

Momenten van bezinning komen steeds vaker langs. Wat wil je zakelijk en privé bereiken? Waarom? Dergelijke vragen moeten ook ver voor de corona bij jou opgekomen zijn. Maar waar dergelijke vragen in mijn geval uitsluitend uit een soort van gedreven vanzelfsprekendheid aan bod kwamen, ervaar ik inmiddels dankbaarheid en nederigheid. Een nabije vriend kwam met het virus in aanraking, werd vier weken kunstmatig in coma gehouden en heeft het helaas niet gered. Toch ben ik nog nooit zo dankbaar geweest voor de tijd die we samen hebben kunnen beleven. En ik ben nog nooit zo nederig geweest, omdat we vaak vanuit een sturende gedachte een balans tussen privé en zakelijk proberen te vinden.

Thuiswerken kent een hoop ellende, en de crisis al helemaal, maar forceren hoeft niet meer; de balans ligt voor het oprapen. Ik bevraag dan ook niet langer hoe ik hier in hemelsnaam mee om kan gaan. Ik bevraag wat ik hier uit kan halen.

Een andere opsteker zijn de vele gesprekken die we hebben gevoerd met privé en zakelijke relaties. Deze gesprekken werden plotseling veel persoonlijker. Niet langer (alleen) over zakelijke doelstellingen maar vooral ook over hoe personen deze ingewikkelde tijden als mens beleven. Echt samen tot de kern komen van wat er nu echt toe doet.

In onze praktijk merken we inmiddels dat alles weer aantrekt. Het lijkt de goede kant op te gaan. Corona-moeheid levert een bepaalde drive op. Het bedrijfsleven accepteert onzekerheid, wilt door en laat plannen en idealen in hun waarde. Gelukkig kunnen we daardoor weer aan de slag. Hetzelfde wil ik voor jou. Dus bel me gerust op. Dan praten we over dat wat ertoe doet.