‘Ik wens je veel personeel’

Hoeveel personeel je in dienst hebt, zegt niks over de winstgevendheid van een bedrijf. Sterker nog, het is zelfs een groot risico voor veel startende bedrijven. Personeelskosten zijn vaak één van de grotere kostenposten. Bij onverwacht tegenvallende omzet is dit nu net een bedrijfsonderdeel waarvan je de kosten niet omlaag kunt brengen.

Niet voor niks wordt bovengenoemde vraag na mijn antwoord vaak opgevolgd door een smalend “Ik wens je veel personeel”. Er wordt natuurlijk gedoeld op de minder leuke bijkomstigheden die personeel met zich meebrengt: ziekteverzuim, ontevreden werknemers, salarisonderhandelingen en dat soort zaken.

Eerste echte investering

In vier jaar tijd is ons personeelsbestand uitgegroeid naar vijftien fulltimers, een handjevol stagiairs en heel veel oproepkrachten. Onze eerste echte investering zat ook niet in een koelcel, zelfs niet in ons eigen salaris, maar in het aannemen van het eerste personeelslid. Iemand die ons werk uit handen kon nemen en dat was in het eerste jaar vooral heel veel operationeel werk. Kratten vullen, orders plaatsen, pallets uitruimen, maar ook de nodige commerciële activiteiten zoals offertes maken en klanten nabellen.

‘On’ in plaats van ‘in’ the business werken

Dankzij deze investering konden mijn compagnon en ik ons richten op werkzaamheden die de groei moest bewerkstelligen. Ons motto was en is nog steeds dat we vooral “on the business” in plaats van “in the business” willen werken. Een bekend streven, wat bij mede-ondernemers nog vaak te weinig wordt toegepast. Trotse start ups die verkondigen werkweken van honderd uur te maken en deze dubbele werkweek vooral in de going business steken. De begeerde groei blijft uit, wordt ingepikt door een concurrent of het ondernemersvuur is na twee jaar onbetaald zwoegen gedoofd.

Goed personeel aannemen is naar mijn idee dus de beste investering. En dezelfde vlieger ging op voor ons volgende personeelslid, onze officemanager, onze accountmanager enzovoort. Aan elk nieuw vak in het organogram ging vaak een goede discussie vooraf, maar vrijwel elk personeelslid verdiende zichzelf dubbel en dwars terug.

Factor ‘tijd’

In de huidige fase van vijftien man personeel, blijkt de factor ‘tijd’ een andere rol in te nemen. Het tijd besparen werd op andere vlakken juist tijdrovend: zonder een duidelijke structuur kunnen dagen gevuld worden met overleg, meetings, evaluaties, discussies over vakanties, ziekteverzuim en andere personeelsonderwerpen. En zo staan we vier jaar verder met een “officiele” personeelsmanual in onze handen. Tja, ook dat is ondernemen… Maar de zin “ik wens je veel personeel” kan ik nog steeds met een oprechte glimlach in ontvangst nemen!

Caroline van der Lande heeft psychologie gestudeerd in Groningen. Gepassioneerd door het analyseren en beïnvloeden van consumenten gedrag, maar liever niet in een psychologiepraktijk. Eerst bij de grote FMCG-bedrijven zoals Heinz op het merk Honig, maar uiteindelijk trokken de versproducten van ambachtelijke producenten haar meer, evenals het ondernemerschap. Daarom startte ze in 2010 de Buurtboer om alle bedrijven van het standaard kantinevoedsel af te brengen en te laten genieten van echt lekkere producten.