No more heroes / Kunst van de jaren tachtig

In de jaren tachtig van de twintigste eeuw draait het om economische neergang, anarchie, de dreiging van atoomwapens, doemdenken en weinig perspectief. Maar het is ook de tijd van new wave, een grote vrijheid in denken en een houding wars van status. Ook in de kunst brengt het veel vrijheid: strenge dogma’s en strakke stijleisen worden omvergeworpen. Daar komen wilde penseelstreken en verf in felle en intense kleuren voor in de plaats. Kunstenaars werken weer meer vanuit hun gevoel in plaats van vanuit het hoofd.

Dit decennium staat de kunst in het teken van een terugkeer naar de schilderkunst. In Nederland, Duitsland, Frankrijk en Italië zijn het vooral de jonge kunstenaars die het penseel oppakken en het gebruiken om de wereld om hen heen én haar geschiedenis op het doek vast te leggen. Amerikaanse graffitikunstenaars krijgen voor het eerst een podium in de galerie of het museum. De industriële spuitverf verplaatst zich van de metrodeuren naar het doek of de museummuur.

In deze jaren is de basis gelegd voor de collectie moderne en hedendaagse kunst. Er is werk aangekocht op het scherpst van de snede. Museum Helmond behoort tot de een van de weinige plekken in Nederland waar de schilderkunst van de jaren tachtig zo goed vertegenwoordigd is: van graffiti tot neo-expressionistische stromingen als Figuration Libre en de Neue Wilden.

Zo’n veertig jaar later kijken we terug op deze periode en tonen we een keuze uit de omvangrijke collectie die in de periode 1978 – 1988 is aangekocht. De titel van de tentoonstelling, ‘No more heroes’, is geleend van een nummer van The Stranglers, en verwijst naar deze bijzondere periode waarin vrijheid, weinig regels en anarchie hoogtij vieren. Met werk van onder andere René Daniëls, Blade, Rammellzee, Reinier Lucassen, Roger Raveel, Alphons Freijmuth, Milan Kunc , Robert Combas, François Boisrond en Chuck Nanney.