Slimme professor zoekt ambitieuze ondernemer

Eric noemt zichzelf twintig procent academicus en tachtig procent ondernemer. De afgelopen dertien jaar stond hij aan de wieg van verschillende bedrijven die stuk voor stuk een brug slaan tussen de universiteit en de markt. Tegenwoordig fungeert Eric als intermediair tussen die twee werelden. Want kennis is er genoeg in Nederland, alleen wordt die veel te weinig naar de markt gebracht. ‘De kennis die academici ontwikkelen moet je zien als een brok wetenschap die nog niet toepasbaar is voor de markt’, legt Eric uit. ‘Denk aan een nieuwe technologie om een virus aan te pakken of een ingewikkeld rekenmodel voor consultancy ‘s die nog niet in de praktijk getest is. Bedrijven, overheden en andere afnemers zullen zo’n technologie of rekenmodel niet snel inkopen; het risico dat het in de markt faalt is immers te groot. Mijn doel is om die waardevolle kennis zó te verpakken dat het wél aantrekkelijk wordt om te kopen.’

Concreet doet Eric dat door ondernemers te zoeken die met de ruwe kennis aan de slag willen door er een bedrijf of product omheen te bouwen. Want kennis verpakt in een goedlopend bedrijf of succesvol product verkoopt een stuk beter dan de abstracte kennis waarmee het is opgebouwd. ‘Ik investeer in dat soort startende bv’s en begeleid de ondernemers in hun eerste fase. Het doel is natuurlijk dat ze succes boeken en verkocht worden.’ Op dat moment is Eric’s missie geslaagd en heeft de voorheen ongeschikte ruwe kennis in een hapklaar product de markt bereikt.’

Wie trekt profijt?

De bemiddelingsactiviteiten van Eric zijn natuurlijk goed nieuws voor de markt, waar ondernemers aan de slag kunnen met hoogwaardige innovaties. En voor consumenten die toegang krijgen tot allerhande nieuwe producten, variërend van verbeterde medicatie tot een nieuwe toepassing voor de smartphone. Een intermediair vertegenwoordigt echter de belangen van alle betrokken partijen en zo ook Eric. Zijn verdienmodel is dan ook voor veel universiteiten een oplossing voor het grote geldtekort waarmee ze kampen. ‘Zeker nu de onderzoek financieringen dramatische worden teruggeschroefd, zoeken universiteiten naar nieuwe manieren om geld binnen te halen voor nieuw onderzoek’, vertelt Eric. Veel moeite om academische kennis op te sporen die hij vervolgens onderbrengt bij ondernemers, hoeft hij dan ook niet te doen. Universiteiten kloppen zelf bij Eric aan in de hoop een nieuw verdienmodel op poten te zetten. ‘De helft van mijn tijd help ik universiteiten daarbij en dat is bepaald niet gemakkelijk. Je wilt bijvoorbeeld niet dat die briljante professor zelf ondernemer wordt of zijn kennis tijdens board room advices of andere sessies gaat delen. Los van het feit dat niet elke professor dat goed kan, kan hij ook veel beter zijn tijd besteden aan waar hij zo goed in is: onderzoek. Mijn taak is dus om te zoeken naar mensen die én kennis hebben van de wetenschap én de markt en producten kennen. Echte toppers dus, die in teamverband die kennis naar de markt kunnen brengen. In de vorm van een product, maar denk ook aan de ontwikkeling van virtual games of het opzetten van duur onderwijs voor het topje van de markt. Daar is heel veel geld mee te verdienen.’

Het is natuurlijk wel belangrijk dat dat geld ook weer terugkomt bij de universiteit en daar is Eric’s model nu precies voor bedoeld. Doordat universiteiten namelijk een aandeel houden in het kennisproduct dat zij leveren, delen ze mee in de winst. Een mooi model, maar wat zijn de resultaten in de praktijk? Verbluffend. Eric illustreert: ‘In 2009 won ik de NGI Valorisation Award van 1 miljoen euro voor ‘Excellent deal making with Industry’. Ik kreeg de prijs ik omdat ik in de zeven jaar daarvoor meer dan veertig miljoen euro aan nieuwe omzet had gegenereerd voor de universiteit en we (samen met Ab Osterhaus) op dat moment vijftien miljoen euro vrije cashflow aan de universiteit terug konden geven. Dat geld had ik vooral verdiend door de kennis van professoren te koppelen aan twee ondernemers. Zij bouwden producten die ze even later konden verkopen en organiseerden kennissessies in de Verenigde Staten waar ze veel geld mee binnenhaalden.’

De grondregels van Erics model

Naast zijn werk als ondernemer is Eric als Hoogleraar Kennisvalorisatie zelf ook actief in de academische wereld. Samen met promovendi en andere academici onderzoekt hij welke algemene wetten er nu ten grondslag liggen aan zijn succesvolle model. Met andere woorden: hoe kun je nu het beste een brug slaan tussen de academische wereld en de markt? Na jarenlang onderzoek formuleert hij de volgende grondslagen voor wanneer je kennis naar de maatschappij wilt brengen:

1. De kennisparadox

‘Als je niet weet wie je afnemers in het veld zijn, kun je je kennis ook niet goed verkoopbaar maken. Dat klinkt als een open deur, maar bedenk maar eens hoeveel ondernemers eigenlijk geen idee hebben wie hun klanten zijn. Ik denk dat Nederland excellente kennis produceert, maar daar veel te weinig mee doet. Dat noemen we de kennisparadox. Hoe dat komt? Omdat we vergeten te kijken naar de behoefte van de afnemer. Een professor kent die behoefte niet en daarom is het juist zo lucratief om hem te koppelen aan een ondernemer die de markt wél kent.’

2 Vraagarticulatie

‘Ook dit klinkt logischer dan het is: de klant vraagt om aardbeienvla en dus is dat wat je gaat maken. Maar consumenten weten vaak niet concreet wat ze willen. Zo was er niemand die zei: “ik wil een mobiele telefoon” terwijl de behoefte aan continue communicatie er wel was. Je hebt dus mensen nodig die beide velden snappen: weten wat het kennisaanbod is en snappen waar de vraag ligt. Kennisvertalers dus.’

3 Prototypes

‘De volgende stap is het bepalen van de haalbaarheid van je product. Is het bijvoorbeeld wel mogelijk om duizenden stuks van een bepaald product te vervaardigen, is het ethisch verantwoord en kun je het financieel aan? Veel ondernemers duiken blind in een onderneming. Dan kan je idee nog zo briljant zijn, als de logistiek en uitwerking niet geregeld zijn gaat het alsnog mis.’

4 Vermarkten

‘Uiteindelijk ga je aan de slag met ontwikkeling, branding en het marketen van je product en hoop je er uiteindelijk succes mee te boeken en geld mee te verdienen.’

Rotterdam Science Tower

Een van de plekken waar deze valorisatie van fundamenteel onderzoek uitstekend naar voren komt is in de Rotterdam Science Tower, een initiatief van het Erasmus MC en het Erasmus Centre for Entrepreneurship. De Rotterdam Science Tower is de plek waar onderzoek en bedrijfsleven letterlijk samen komen. Op de bovenste etages van deze 22 verdieping tellende toren bevindt zich de Erasmus MC Incubator en wordt medisch onderzoek verricht. Op de elfde verdieping heeft het Erasmus Centre for Entrepreneurship haar campus waar onderwijs en faciliteiten worden geboden voor snelgroeiende ondernemers